HİLAL İLE PORTAKAL

Mahallenin birinde Hilal adında şirin mi şirin bir kız yaşardı. Tek katlı kerpiç evinin bahçesinde rengarenk çiçekler doluydu. Bir de dalları Hilal'in odasının penceresine uzanan küçük bir portakal ağacı vardı. Hilal bu ağacın kokusunu çok severdi. Her sabah uyanınca ilk iş penceresini açar portakal ağacına selam verip kokusunu içine çekerdi. Hele meyve verince portakallarla konuşmadan edemezdi. Okulda canını sıkan biri olsa eve gelir gelmez hemen bir portakala anlatır, rahatlardı.

Güzel bir haber vermek için de hemen portakal ağacına koşardı. Havalar iyiyse altında oturup saatlerce dertleşirdi. Bu Hilal'e iyi geliyordu. Terapi gibisin portakal diyordu kendi kendine. Rahatlamış bir şekilde yatağına girip mışıl mışıl uyuyordu.

Hele portakallardan biri vardı gözüne kestirdiği, sürekli onunla konuşmak için bahane üretiyordu. O portakalcık da ne anlatsa dinliyordu. En yakın dostu gibiydi Hilal'in.

Bir gün kardeşini portakal ağacına şikayet ederken babası işitti söylediklerini. Hayrola Hilal kendi kendine mi konuşuyorsun? Hayır babacığım, portakalla konuşuyorum dedi Hilal. Babası dalga geçtiğini zannedip kızdı. Oysa doğruyu söylüyordu.

Aradan aylar hatta yıllar geçti. Hilal ile birlikte büyüdü portakal ağacı. Tabii bu zaman zarfında Hilal'in serüvenleri hiç bitmedi. Portakalla aralarındaki muhabbet her geçen gün daha da artıyordu.

Gel zaman git zaman develerin tellal, pirelerin berber olduğu zamanlarda portakal ağacına birşeyler olmaya başladı. İnceden inceye süzülmesi, her gün halsiz görünmesi Hilal'in de canını sıkıyordu besbelli. Ama yapacak bir şey yoktu. Portakalcık hastalanmıştı. Umarım hemen iyileşirsin diye dilek diliyordu Hilal. Her gün yanına gidiyor, halini hatrını soruyor. Onu motive etmek için sevgi sözleri söylüyordu hem de en güzellerinden. Babasından öğrenmişti Hilal, sevginin tüm hastalıklara şifa olduğunu.

Aradan günler geçti. Babası haklıydı. Sevgi, hasta odasına şifa getirdi, portakalcık iyileşti. O süzgün halinden eser kalmadı. Hilal ile Portakal, o iki kadim dost, ömür boyu birbirlerinden hiç ayrılmadan mutlu- mesut yaşadılar. Ne diyelim onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine. Gökten üç portakal düşmüş: Biri bu masalı yazanın, biri okuyanın, biri de Hilal'in başına. :)