BENİ BEN YAPAN SEVDİĞİM ŞEYLER

 Sevgili Ezgi tatlı bir mim başlatmış. Bir diğer sevgili arkadaşımız İncirli Kurabiye de beni mimlemiş. Peki Ebemkuşağı ne yapmış? Tabii ki siz sevgili okuyucuları keyifle okusun diye bu mimi cevaplamış :)

Aslında sevmediğim bir şeyi yapma gereği duymadığım için sanırım her yaptığımı severek yapıyorum. Ama maddelemek gerekirse aklıma gelenleri sıralayayım:

Nefes almak: Nefes alamasaydım hiçbir güzelliği yaşayamazdım zaten..

SADECE YEDİ YAŞINDA

 Gündüz vakti gecenin olması ne demektir bilir misin, anne? Ben biliyorum işte. Yedi yaşında bir çocukken çocukluğumu çaldı hırsızlar. Hem de yetmiş yıllık yük bırakıp üzerime.

Üzerime kara bulutlar çöktü önce. Çok karanlıktı ve ben korkuyordum anne. Çığlık atmak, "Anne" diye bağırmak istedim. Kocaman bir el kapadı ağzımı. Çırpındım, çırpındıkça yoruldum, anne. Sonra bir gölge düştü üzerime. Gündüzümü geceye çevirdi. Sessiz çığlıklarımı benden başkası duymadı.

PEMBİŞ İLE MAVİŞ

 İki eski dost... Kafa kafaya vermiş eski günleri yad ediyorlardı. Pembiş başladı anlatmaya:

Hatırlar mısın Maviş? Hani bir gün çok kar yağmıştı. Okula giderken yolda kayıp düşmüştüm. Buzluydu çünkü yerler. Beni yerden ilk kaldıran ise sen olmuştun. O zaman anlamıştım senin gerçek dost olduğunu..

KURUTULMUŞ KELEBEKLER | IRINA ANDREEVA

 İyiliğin kötülükle, masumiyetin günahla, insanın insanla verdiği savaşın hüzünlü ve kırık öyküsü...

Gürcistan'daki savaşta ailesini, evini ve geçmişini yitiren iki genç kız Ruso ve Makvala. Herşey okulun düzenlediği bir etkinlikle evlerinden ayrılan bu ikilinin o sırada memleketlerinde çıkan savaş sonrasında geriye döndüklerinde ailelerini kaybettiklerini öğrenmeleriyle başlar. Uçurumun kenarında hayatta kalabilmek için verilen bir savaştır onlarınki..

SENEDE BİR GÜN

 Anne! Ne güzel kelime değil mi insanın yüreğine nakşeden? Başlara taç, gönüllere şifadır Anne. Her derde devadır bu koca yürek. Onun sevgisi bir güne sığdırılabilir mi ki, her sene, senede bir gün Anneler Günü olsun? Her gün onların günü olmalı değil mi?

Baba! Ne güçlü kelimedir bu. "Dağ gibi Babam" deriz anlatırken, gölgesinde huzur solukladığımız, sırtımızı dayadığımız.. İlk kahramanımızdır bizim gözümüzde. Gönlümüzün paşası, evimizin direğine olan sevgi bir güne sığdırılabilir mi ki senede bir gün Babamız'a hediye alma derdiyle yanıp tutuşuyoruz?

KÜÇÜK BİR MİM

 Sevgili Yüreğimin İklimi bloğu sahibi küçük bir mim başlatmış. Ben de çağrıya uyup katılayım dedim. Herkese keyifli okumalar dilerim :)

1- Dünyayı değiştirecek sizce 3 küçük adım nedir?
Sevgi, iyilik ve çalışkan insanlar..

2- Dünyanın daha fazlasına ihtiyacı olduğu şey nedir?
Sevgi ve cesaret..

3- Okuduğunuz son kitap?

SELAM OLSUN

 Aynı tastan su içtiğin, aynı ekmeği bölüştüğün dostlar vardır.
İkliminde huzur bulduğun, göz görmese de varlığını hissettiğin, nefesinde hayatı solukladığın dostlar...

Bir içimlik kahvenin kırk yıllık hatrını birlikte yaşadığın, sen hangi mevsimi yaşıyorsan o mevsime bürünen, ulu bir çınar misali gölgesinde dinlenilen dostlar...

Dost ili ayrı düşse de gönülden ayrı düşmeyenlerden olan dostlar. Hani atalarımızın gözden ırak olan gönülden de ırak olurmuş deyişini bir çırpıda yok sayıp ataları yalancı çıkaran muzip dostlar...