TARLA GÜZELİ

 Sen hiç boynunu büken bir ayçiçeği gördün mü? Uçsuz bucaksız tarlada herkes yüzünü gökyüzüne dönerken o ürkek bakışlarını yere dikmiş, boynunu bükmüş, usulca nazlı nazlı süzülüp duruyor. Kendini gizledikçe güzelliği ortaya çıkan nazlı bir tarla güzeli sanki..Yârin yollarına giderken edebinden yanakları al al olmuş, sevgi dolu bir ayçiçeği selam durdu karşımda. Öylesine mahcup öylesine kırılgan bir hali vardı ki bakmaya kıyamadım. Başını hafifçe okşadığımda çekirdeklerinden sundu bana. Çıtır çıtır güneşte kavrulmuş çekirdekler ne de güzeldi oysa. "Pek de misafirperversin ayçiçeği" dedim. İkramın çok güzeldi diye ekledim. Öyle sıcak gülümsedi ki bizim tarla güzeli... Sonra yine başını öne eğdi. Tuttum kollarından kaldırdım göğe. "Başın öne eğilmesin aldırma gönül aldırma" şarkısını mırıldadım  kulağına. Tesellime hayat verir gibi gülümsedi kendince. Bütün tarla şahit oldu onun bu gülümsemesine. Lakin gülümsemesi kısa sürdü. Birden hüzün çöktü gözbebeklerine.

Gözleri ufka bakarken o nazenin duruşun altında neler gizliydi acaba?  Hangi yar gölgesi, hangi civanperçemi, hangi sevda ateşi düşmüştü üstüne? Kime idi nazı böyle, kime idi sitemi? Yolunu gözlediği mi vardı, yoksa onu gözleyen mi? Hasret mi düşmüştü payına, gurbet mi? Hasretin içinde gurbet, gurbetin içinde hasret idi onunkisi. Ve gönlü bir yangın yeri...

"Üzülme!" dedim kulağına eğilip. "Bak masmavi gökyüzü seni selamlarken kaldır başını... Şu uçsuz bucaksız tarla seninleyken yalnız kaldığını düşünüp hüzünlenme. Gönüller bir olunca uzaklar yakın, hayaller gerçek olurmuş. Sen yeter ki eğilme" diye fısıldadım.

Sonra kaldırdı başını göğe. Önce yanık bir türkü düştü can evine. Ardından sevgi yağmuru yağdı her yere. Altına girenler ıslandı doyasıya. Kimse şemsiye derdinde değildi oysa.

Islandıkça yandı, yandıkça ıslandı. Ve sevginin dokunmadığı yer kalmadı...