YOLCU

Mor sümbüllere karışmış hanımeli kokusu...Nereden geldi nereye gidecek en son yolcu...

BEN DAHA BÜYÜMEDİM

Dün gece annem öpüp yatırdı beni yatağıma

Ninniler söyledi baş ucumda

Sonu mutlu biten masallar anlattı bana

BOŞ TABAK

Dumanı tüten çorbası elinde çaldı kapıyı Mürüvvet Teyze. Biraz bekledi. Sonra tıkırtılara kulak kesildi. İki sabır çekti. Ve nihayet kapı açıldı. Kapı komşuyuz kokmuştur, göz hakkı olmasa da burun hakkıdır diyerek uzattı elindeki çorba tabağını. Biraz mahçup aldı Feriha.

PORTAKALIN GÜCÜ ADINA

 Önce küçük bir vızıltı sonra koca bir dağın içinde volkanik patlamalar... Çoştukça coşan, kaynadıkça kaynayan bir dere... Derenin üstünde bir o yana bir bu yana sallanan tahta köprü. Ha düştü ha düşecek telaşesi.

DIRDIRİYE

 Geçen gün yolda yürürken uzakta birbirleriyle didişen bir çift görmüştüm. Sesleriyse bana uzak olmalarına rağmen yanımdaymış hissi verecek kadar gür çıkıyordu.

Neyi paylaşamıyorlar acaba diye düşünürken buldum kendimi. Kira derdi, ekmek kavgası, kaynana tantanası, çocukların okul masrafı, ayın sonunu getirme çabası, memleket sevdası ve daha neler neler... Aklımdan film şeridi geçer gibi geçti bunlar.

MASA VE MARANGOZU

 Bu sanat dolu oymalı, işlemeli masaya bakınca, güzelliğinin ve değerinin farkına varıyorum ve bu masayı yapan ustanın da az çok değerini anlıyorum. Fakat o ustanın erkek mi, kadın mı olduğunu, uzun boylu mu, kısa boylu mu olduğunu, sinirli yapıda mı, yumuşak huylu mu olduğunu, iyi bir insan mı yoksa kötü bir insan mı olduğunu vs. anlayamıyorum. Belki oymaların, desenlerin tarzından çıkarımlar yapabilirim ama marangoz hakkında kesin bilgi olamaz bu çıkarımlar..

RÜYA, RÜYA İÇİNDE

 Uzak diyarların birinde bir derenin peşinde koşan, ağaçlarla konuşan küçük bir kız çocuğu varmış.

Adı: Rüya..

Adı gibi rüyalar aleminde yaşar, her gördüğüne, dokunduğuna hayretle bakar, yoluna bu hayranlıklar içinde devam edermiş. Bizim Rüya bir sabah erkenden uyanmış, heybesini boynundan geçirmiş, içine de ekmek arası çökelek koyup düşmüş yollara..

SIRIK FASULYE

Küçücüktü  önceleri

Bilmezdi hiç bu kadar büyüyeceğini

Her gün biraz daha boy gösterdi

Genç bir kız gibi yeşerdi

O da tahmin etmedi bu kadar yeşereceğini

FATMA VE YASİR

 Dışarıda bulutların ardına gizlenmiş bir minik güneş aydınlatıyordu ortalığı. Herkes neşe içinde gülüp oynuyor, büyükler işine gücüne gidiyordu. Sıradan günlerden bir gündü yine. Yasirle kardeşi Fatma evlerinin avlusunda oyun kurmuşlardı. Oyun oynarken Fatma'nın mor entarili oyuncak bebeği elinden kayıp su birikintisinin içine düşünce çok kirlenmişti. Bebeğinin o halini görünce Fatma çok üzüldü.

BÜYÜDÜM

 Bu gece uykum kaçtı ben kovaladım. Bir ara yakalar gibi oldum ama yanılmışım. Nereye döneceğimi bilmeden sarıldığım yorgan olmuş derdime çare. Bir de çocukluğumdan kalan oyuncağım Sarıcan ne hikmetse. Çocukluğumdan kalma dediğime bakmayın henüz içimdeki çocuğu öldürmedim ben. Narin bir çiçek gibi sulayıp büyüttüm. Zamanı gelince tıpış tıpış yürüttüm..