YOLCU

Mor sümbüllere karışmış hanımeli kokusu...Nereden geldi nereye gidecek en son yolcu...

BOŞ TABAK

Dumanı tüten çorbası elinde çaldı kapıyı Mürüvvet Teyze. Biraz bekledi. Sonra tıkırtılara kulak kesildi. İki sabır çekti. Ve nihayet kapı açıldı. Kapı komşuyuz kokmuştur, göz hakkı olmasa da burun hakkıdır diyerek uzattı elindeki çorba tabağını. Biraz mahçup aldı Feriha.

PORTAKALIN GÜCÜ ADINA

 Önce küçük bir vızıltı sonra koca bir dağın içinde volkanik patlamalar... Çoştukça coşan, kaynadıkça kaynayan bir dere... Derenin üstünde bir o yana bir bu yana sallanan tahta köprü. Ha düştü ha düşecek telaşesi.

DIRDIRİYE

 Geçen gün yolda yürürken uzakta birbirleriyle didişen bir çift görmüştüm. Sesleriyse bana uzak olmalarına rağmen yanımdaymış hissi verecek kadar gür çıkıyordu.

Neyi paylaşamıyorlar acaba diye düşünürken buldum kendimi. Kira derdi, ekmek kavgası, kaynana tantanası, çocukların okul masrafı, ayın sonunu getirme çabası, memleket sevdası ve daha neler neler... Aklımdan film şeridi geçer gibi geçti bunlar.

MASA VE MARANGOZU

 Bu sanat dolu oymalı, işlemeli masaya bakınca, güzelliğinin ve değerinin farkına varıyorum ve bu masayı yapan ustanın da az çok değerini anlıyorum. Fakat o ustanın erkek mi, kadın mı olduğunu, uzun boylu mu, kısa boylu mu olduğunu, sinirli yapıda mı, yumuşak huylu mu olduğunu, iyi bir insan mı yoksa kötü bir insan mı olduğunu vs. anlayamıyorum. Belki oymaların, desenlerin tarzından çıkarımlar yapabilirim ama marangoz hakkında kesin bilgi olamaz bu çıkarımlar..

FATMA VE YASİR

 Dışarıda bulutların ardına gizlenmiş bir minik güneş aydınlatıyordu ortalığı. Herkes neşe içinde gülüp oynuyor, büyükler işine gücüne gidiyordu. Sıradan günlerden bir gündü yine. Yasirle kardeşi Fatma evlerinin avlusunda oyun kurmuşlardı. Oyun oynarken Fatma'nın mor entarili oyuncak bebeği elinden kayıp su birikintisinin içine düşünce çok kirlenmişti. Bebeğinin o halini görünce Fatma çok üzüldü.

BÜYÜDÜM

 Bu gece uykum kaçtı ben kovaladım. Bir ara yakalar gibi oldum ama yanılmışım. Nereye döneceğimi bilmeden sarıldığım yorgan olmuş derdime çare. Bir de çocukluğumdan kalan oyuncağım Sarıcan ne hikmetse. Çocukluğumdan kalma dediğime bakmayın henüz içimdeki çocuğu öldürmedim ben. Narin bir çiçek gibi sulayıp büyüttüm. Zamanı gelince tıpış tıpış yürüttüm..

DOLUNAY

 Penceremin kenarına koyduğum çay bardağımın içine karıştı dolunayın gölgesi. Yudum yudum içtim de öyle vardım gökyüzündeki ben'e. Yeryüzünden kaybolmayı beklediğim bir gecede.

 

Sonra düşlerime girdi Mümtaz Bey ile Feride Hanım'ın bir yastıkta tükettikleri bir ömürleri. Feride Hanım, sabah daha horozlar ötmeden kalkar çaydanlığını kuzine sobanın üzerine yerleştirirdi. Dağdan topladığı kuşburnunu içine katmayı unutmazdı. Sobanın ateşinde tüten kuşburnunun kokusu tüm evi sarıp sarmalardı..

KAHVE

 Köpük köpük umut, ağzından bal damlayana ne hoş yakışırdı. Hele o köpükler birer birer paylaştırılınca ne çok çoğalırdı.

Ağız tadını bozmayacak güzellikte sözler söylenir, hayatlar tersine çevrilirdi. Bazen duymak istediklerimizi duyar bazense istemediklerimize kulak tıkardık..

ÇORAP CANAVARI

 Beni küçük dokunuşlarla yakalardı hep. Yumuşacık elleriyle sarıp sarmalar, sıcaklığıyla mest ederdi.

Ama gün geldi birden ortalıktan kayboldu. Uğrayabileceği her yere baktım. Çekmece içlerine gizlenip " Ce' eee" yapar diye bekledim, çıkmadı.  

Yatak altlarına gizlenip sobelemek için pusu kurmuş olabilir diye baktım ama göremedim. Acaba top yapıp şut çekerken perde arkasına saklanmış olabilir mi diye oralara da baktım. Lakin bulamadım..

VİŞNELİ TURTA

 Bu sabah her sabah olduğu gibi sıradan bir sabahtı. Günün ilk ışıklarıyla uyanmış şu badem gözlerim etrafı kolaçan edip mutfağın yolunu tuttu. Parmak uçlarında yürürken gıcırdayan tahta döşemelerin sesinden ev ahalisi uyanacak diye kalp atışlarım hızlandı. Az daha hızlanırsa yan komşunun oturma odasından duyulacak hale gelebilirdi..

PENCERE

 Küçük tahta kulübenin ölgün ışığında buldum hayatın ta kendisini... Yaşanmışlıklara inat yaşayamadıklarımızı bekledim. Bekledim bülbülün ötüşünde gülün hüznünü görebilmeyi. Gördüğümdeyse dileklerin en güzelini dileyip ayrıldım penceremden..

ERİK ÇİÇEĞİ

 Hava alabildiğince mavi.. Uçsuz bucaksız mavinin tadını çıkaran bir kaç deli güvercin. Yürekleri pır pır ederken nereye konacaklarını bilememenin telaşı içindeler. Tatlı bir telaş onlarınkisi..

Az ileride iki kelebek dans ederken tekrar tırtıla dönüşemeyeceklerinin farkındalar. Kozanın içinde sabırla beklemenin mükafatıdır kelebek olmak. Onlar da bunun güzelliğini dans ederek çıkarıyorlar..

KAYAN YILDIZLAR

 Gecenin bir yarısı. Takvimlerden şubat soğuğu. Üzerimizde ölüm uykusu. Toza toprağa karışmış hayaller... Sessizliğe bürünmüş saatler. O saatlerin içinde yüreklerden dökülen imdat çığlıkları. Gönülleri dağladı. Uzatılan her el, kurtarıcısını bulmuş gibi umutlu. Hava ise soğuk ve bulutlu..

DUMAN

 Bal köpüğü gözlerini dikmiş pencereden öylece bakıyordu. Başını ara ara sallayıp etrafı seyrediyordu. Gözlerinde biraz hüzün, biraz kırgınlık vardı.

Ne kaçıp kurtulacak cesareti ne de kalıp savaşacak gücü vardı. Öylece, kaderime razıyım dercesine bekliyordu pencere kenarında. Arada yan taraftaki sakız sardunyaların ebruli renklerine bakıyor. Nasıl bu kadar neşeli kalabildiklerine şaşıyordu..

GÜLNİHAL

 Kerpiçten evin işlemeli penceresinden göründü ay parçası yüzü... Yanaklarının pembeliği yansımıştı günün ilk ışıklarına. Su yeşili gözleriyle etrafı süzerken içeriden annesinin seslenmesiyle kendine geldi Gülnihal.

Hemen pencereyi kapattı. Tül perdeyi hafifçe örttü. İçeri girdi biraz mahcup bir edayla. Annesi akşama misafirlerin geleceğini, hazırlık için kahvaltıdan sonra kendisine yardım etmesi gerektiğini söyledi. Hiçbir şey söylemeden usulca başını sallayıp onayladı annesini. 

BİZİM İSMAİL

 Yine bu sabah kapıyı açtığımda başında Trabzonspor şapkası, sırtından ayırmak istemediği kırmızı çantası ve muzip gülümsemesiyle karşıladı beni İsmail.

KELİME OYUNU - 88

 [ Kelebek / Yıldız / Aptal / Yanıt / Hapis ]

Yıl bilmem kaç...Gündüzlerle geceler, aylarla yıllar birbirine karışmış. Ortalık toz duman... Havada tehlike kokusuna karışan barut kokusu. Gündüzler tehlikeli, geceler ise ürkütücü. Gecenin kendine has sesine kulak verdiğinde korkuları daha da artıyor insanın. Sığınacak yer, karnını doyuracak azık daha da ötesi umut yok buralarda.

BİZİM ÇARŞI

 Mini mini dizilmiş eski dükkanlar... Kiminden  çekiç sesi yükselir kiminden ise yanık türküler. Hangi kapıyı çalsanız ayrı bir hikaye.. 

BUGÜN BAYRAM

 Birkaç gün önceden başlardı telaşı. Bayramlık alınan kıyafetler başucunda görücüye çıkar herkese gösterilirdi. Bazen de dayanamayıp giyilir gösteri bile yapılırdı. Hele bayram şekerlerinin tadına doyum olmaz, yedikçe daha çok yemek gelirdi insanın içinden. Dişlerin çürüyeceği korkusu olmasa daha da çok yenirdi ki Allah'tan diş çürümesi ile korkutmuşlar bizi..