BABA

 Bugün Babalar Günü biliyor musun? İlk kahramanım, süper kahramanımdın benim. Kocaman parmaklarının arasından hayatı yakalar, omuzlarının üstünden bütün dünyayı ele geçirecekmişim gibi hissederdim. 

Baba demek güç demekti. Tıpkı karşıda dev gibi yükselen dağlar gibi. Ne kadar darbe yese de dimdik ayakta duran bir yiğitti.

Baba demek güven demekti. Hata yapsan dahi korkmadan ona anlatabilmekti her şeyi. Gece beraberce oturup yıldızları sayabilmenin, onun anlattığı masallarla huzurla uykuya dalabilmenin adresiydi baba.

KORKU

 Pencereden soğuk hava geliyordu. Rüzgarın hışırtısı geceyi bölerken aniden başlayan yağmurla birlikte ortalığı aydınlatan şimşek fotoğraf çekiliyor hissi verse de ardından gümbür gümbür etrafı döven gök gürültüsü beni korkutmaya yetti de arttı bile. Küçüklüğümden beri korkmuşumdur bu sahneden. O zamanlar gök gürültüsü duyduğumda ya da şimşek çaktığında yorganın altına kafamı sokar sabaha kadar dışarı çıkarmazdım. Korku işte ecele faydası olmasa da yaşıyor insan.

Büyüdükçe korkularımın bittiğini düşünsem de bitmediğinin farkına varıyorum. Yıllar önce asansörde mahsur kalmıştım. Dar alan, karanlık, boşluğa düşme düşüncesi, o kapalı kutudan çıkamama endişesi korkumu ikiye katlamıştı. Oradan kurtulmanın verdiği mutluluk görülmeye değerdi..