SUZAN TEYZE

 Üç odalı beyaz badanalı evinde huzur içinde  yaşayan bir  teyzedir Suzan Teyze. Mavi işlemeli balkon demirliklerinin ardında oturur, iki düz bir ters örgüsünü örmeye başlar çay eşliğinde. Karadenizli oluşu çay içişinden bir de hiç değiştirmediği şivesinden bellidir.

Güldüğünde sol üstteki iki altın dişinin pırıltısından gözler kamaşır. Penceresinin önünde Tekir ile Minnoş'u evinden ise hamsili mısır ekmeği eksik olmazdı. Başka hiçbir yerde tadına rastlamadığım o eşsiz lezzetin kokusu mahalleyi sarınca göz hakkı olmasa da burun hakkıdır diye çocukları çağırır, balkonundan onlara hamsili ekmek ikram ederdi. O hamsili ekmeklerden nasibi olan biri de bendim. Yıllar geçti ama tadı damağımdan hiç gitmedi..

Suzan Teyzelerin karşı tarafında sıvası yapılmamış, tuğladan örme evinde yaşayan bir de Laz Ahmet vardı. Bu Laz Ahmet pazarlarda haşlanmış mısır satardı. Mısırları çabuk pişsin diye çamaşır suyuna batırdığı söylense de şimdiye kadar hiç zehirlenme vakasına rastlanmadı. 

Laz Ahmet altı-yedi yaşlarında afacan oğlu ile gözleri görmeyen babasıyla yaşamaktaydı. Afacan uşak dedesini gezdirirken işi oyuna vardırırdı. Adamcağızın gözleri görmeyince sanki önünde çukur varmış gibi "dede çukur var atla" deyip zıplattırıveriyordu dedesini. Sonra da kıkır kıkır gülüyordu. Suzan Teyze her seferinde dedenle oyun oynama dese de bir kulağından girip diğer kulağından çıkıveriyordu. Zıplayan dede ona çok eğlenceli geliyordu. Taa ki bir gün dedesi çukur var diye zıplarken ayağı taşa takılıp yere düşene kadar. Dedesini yerde görünce yaptığının ne kadar yanlış olduğunu anlayan yavrucak hemen dedesinin yanına çöküp tozlanan pantolonunu temizlemeye başladı. Bir yandan da defalarca özür diliyordu. Dedesi torununun başını okşuyor, korkma bir şeyim yok, geçti diye teselli ediyordu. O sırada çöp dökmeye çıkan Suzan Teyze adamcağızın yerden kalkmasına yardım etti. Allah razı olsun hayır duasıyla evine geri döndü. 

Bu olay bizim afacana iyi bir ders oldu. O  günden sonra minik yavrucak bir daha dedesini olmayan çukurun üstünden zıplatmadı. Ömrünün sonuna kadar dedesinin gören gözü oldu. Onun bu fedakarlığını ise Suzan Teyze hamsili ekmekle ödüllendirdi hep...