KELİME OYUNU 16

 

(gölge, cesaret, aile, gerçek, çaba)

Mine ürkek bakışlarla etrafını süzerken ayakları geri geri gidiyor gibiydi. Bugün okulda ilk günüydü.

Mahalleye taşınalı on gün kadar olmuştu. Henüz kimseyi tanımadığı için ürkekliği bundandı. Sınıfa girdiğinde kalabalık bir grup karşıladı onu. Buradaki herkes birbiriyle kaynaşmıştı. Acaba beni de aralarına alırlar mı diye düşünmeden edemedi.

Öğretmenin sorduğu soruların cevaplarını verirken bile utancından yüzü kızarmıştı. Biraz cesarete biraz da zamana ihtiyacı vardı.Çok sıkılmıştı. Son ders zili çaldığında koşa koşa eve gitti.

Babasıyla  annesi onun için evi süslemişler. Okulda ilk gününü kutlamaya karar vermişlerdi. Hatta mahallede Mine'nin yaşıtı çocukları da çağırmışlardı. Mine hazırlıkları görünce hem şaşırdı hem sevindi. Canım ailem diyerek anne ve babasına sarıldı. O günü artık çok güzel hatırlayacaktı. 

Ertesi gün okula daha istekli gitti. Ders dinlerken bazı konularda eksiği olduğunu fark etti. Biraz çabalarsa bu eksiğini kapatabileceğini düşündü.Yeter ki gayreti elden bırakmasın.

Teneffüs zili çaldığında bahçeye çıktı.Koca çınar ağacının gölgesinde serinleyen arkadaşlarının yanına gitti. Bu grup okulun tiyatro kulübündeydi. Yeni oyunları hakkında konuşurlarken Mine bende tiyatro kulübüne katılabilir miyim? diye sordu. Tabii ki cevabını alınca çok sevindi. Hatta oynayacakları oyunda ona da ufak bir rol verdiler. Oyunun adı gerçek dünyaydı. Mine de gerçek dünyada iyilik perisi rolüne çalışacaktı. Çok heyecanlıydı.Onun için bu yeni bir dünyaya atılmış ilk adım gibiydi. Biliyordu ki bu adımların devamı gelecekti. Biraz sabır gerekliydi.

Zamanla mahallesine, okuluna, arkadaşlarına kısaca herşeye alışıyordu insan. Tıpkı Mine gibi...

(Kelime oyunu 17'nin kelimeleri ise üç, pamuk şekeri, kına, saksafon, kaktüs)