HUZUR APARTMANI

 Akşam kızıllığı kuşatırken her yeri alt komşumuz Rükneddin Amcalar'dan nihavend makamından minik bir Türk sanat musikisi konseri dinlemekteyim. "Yine bir Gülnihal aldı bu gönlümü" diyor bizim muhteşem komşu... Tabii şarkı bitince alkış tutturunca anlıyor onu dinlediğimi. Hemen ikinci bir şarkıya geçiyor. Bizim apartmanda cumartesi konserleri eksik olmaz. Sağ olsun Rükneddin Amca hiç boş durmaz. Ya tamburu vardır ya cümbüşü... Havalar ısındı mı arka bahçedeki söğüt ağacının altında Huzur Apartmanı sakinleri olarak toplanır, cumartesi konseriyle kulaklardaki, gönüllerdeki kiri, pası siler atarız..

Yedi numaradaki Mualla Teyze pastasız böreksiz duramaz. Karşı komşusu Pakize Sultan da çayı kapıp hemen koşar cumartesi konserine. Bir de elleri boldur herkese yetecek kadar yaparlar. Dört numaradaki Sadık Amca sert görüntüsü altında yumuşacık kalbiyle eşlik eder sohbetlere. Tabii pasta böreğe de. Hayriye Teyze ise bakışıyla insanı rahatlatan, yalnızlar rıhtımında bir başına yaşayan, elinde örgüsü, dilinde türküsü bitmeyen iki numaranın sakini, o da cumartesi konserlerinin müdavimidir.

Bir de giriş katta iki kızıyla yaşayan Müyesser Hanım Teyze var. Müyesser Hanım'ın eşi vefat edeli bir kaç ay oldu. Eskiden Ekrem Amca ile birlikte mahallenin ve apartmanın çocuklarına kakaolu kek eşliğinde masallar anlatırlardı. Cumartesi konserlerini iple çeken Ekrem Amca konser günü şarkılara kendini fazla kaptırıp bir anda sahneye çıkar, Rükneddin Amca'nın elinden mikrofonu kapıp kendinden geçerdi. Kaç kez ayıp oluyor diye Müyesser Teyze uyarsa da tutamıyordu kendini. Önceleri Rükneddin Amca bozuluyor gibi olsa da sonradan alıştı onun bu haline. Hatta öyle alıştı ki o daha sahneye yaklaşmaya başlarken kendi uzatıyordu mikrofonu Ekrem Bey'e. Rükneddin Bey çalıyor, Ekrem Bey söylüyordu. Huzur apartmanı sakinleri de eşlik ediyordu kah şarkının sözleriyle kah ritmik alkışlarla... Ama artık Müyesser Hanım Teyze'nin hiç tadı tuzu yok. Ekrem Bey'in ani kalp krizi sonucu vefatı onu çok sarstı. Kolay değildi elbet elli beş yıllık hayat arkadaşlığı... Kendini eve kapadı, zaruri ihtiyaçların dışında hiç dışarı çıkmıyor. Cumartesi konserlerine de katılmıyor. Onu tekrar hayata döndürmek için komşular çok uğraştılar ama olmadı. Bu cumartesi Rükneddin Bey, Ekrem Bey'in en sevdiği şarkıları seslendirmeye başlayınca kayıtsız kalamadı. Hemen arka bahçeye koştu. Gözlerinden dökülen inci tanelerini işlemeli mendiliyle silerken bir yandan da biricik eşinin sevdiği şarkılara eşlik ediyordu. Kendini öyle kaptırmıştı ki sahnede eşini görüyordu. Bir ara yerinden kalktı "Ekrem Bey beni çağırıyor" dedi ve gitti. Herkes sessizce ardından bakarken Rükneddin Bey şarkı söylemeye devam etti. 

Ertesi sabah Hayriye Teyze, Müyesser Teyze'nin zilini çaldı ama açan olmadı. Uyuyor herhalde diye döndü evine gitti. Öğleden sonra da onu gören olmadı. Akşam üzeri Pakize Sultan uğradığında da kapı açılmayınca kapıcının yedek anahtarıyla içeri girdiler. Yatağında uzanmış Müyesser Teyze'yi gördüklerinde gerçekten de Ekrem Bey'in onu çağırdığını anladılar...