DELİ RAMAZAN

 Ramazan'ı bilir misin? Hani şu mübarek aylardan Ramazan değil; bizim köyün Deli Ramazan'ı var ya işte o. Gri ile mavi karışımı rengi tam olarak anlaşılamayan sekiz köşe kasketi başından eksik olmaz Ramazan'ın. Akıllı olup dünyanın derdini çekeceğime deli olup dünya benim derdimi çeksin diyecek kadar akıllı delidir kendisi.  Bazen öyle laflar eder ki onu dinlerken hangimizin akıllı olduğu konusunda şüpheye düşerim.  Yüzünde kocaman gülümseme, gözlerinde ise ışıltı hiç eksik olmaz. Bir değişik oğlandır bizim Ramazan.

Bu sabah her zamanki gibiydi. Çilli horozun Allah vergisi bülbül sesiyle uyandım yine. Sıradan bir sabah diye düşünüyordum. Oysa ben öyle zannediyormuşum. Bir sela yankılandı köy meydanında. Sonra ismi okundu "Ramazan" diye. Hangi Ramazan diye sorulmasını istemeyen anonsu yapan şahs-ı muhterem, Deli Ramazan deyiverdi . Nasıl yani dedim. Bizim Ramazan mı ölmüş? Nasıl ölmüş?  O ölmüş olamaz ki dedim. Köyün ileri gelenleri onaylayınca anladım bizim Ramazan'ın gittiğini. Oysa daha dün sabah, şanına yakışır vaziyette köy meydanında deli divane dolaşıp duruyordu otuz iki dişini göstererek.Neşe saçıyordu sanki. Meğer ölmeden önceki son neşesiymiş. 

Dünyadan bir güzellik daha geçti dedim içimden. Gülen yüzü, parıldayan gözleri, hiç bitmeyen ışıltısı bir anda yok oldu.  Kimsede görmediğim şeyleri onda görmüşken bir anda oyuncağı elinden alınmış çocuk gibi yapayalnız kalıverdim köy meydanında. Meğer bizim deli oğlan ne çok şey ifade ediyormuş benim gönlümde.  İnsanların kaşlarını çatıp gezdiği meydanda bir o vardı kocaman gülümseyip otuz iki dişi meydanda dolaşan. Beş karış suratla konuşmaktan aciz insanların olduğu bir yerde herkese selam veren bir o vardı. İnsanların içi geçmiş, feri kalmamış gözlerle baktığı sokaklarda ışıl ışıl, umut dolu bakan bir o vardı buralarda. 

Ramazan gitti bütün güzellikler onunla birlikte gitti sanki. Şimdi ise bekliyorum bir Ramazan daha gelir belki. Zira dünya bir deliler meclisi...