DAĞ ÇİLEĞİ

 Henüz büyümeye çalışan küçük bir dağ çileğiyim ben. Hoyrat rüzgarların savurmaya çalıştığı yerlerde dört elle sarılırım hayata. Azı karar çoğu zarar misali fazla yendiğinde insanı kendinden geçiririm. Sevenim çok olsa da çok yiyenim azdır. İçi ağlarken dışı gülen, içi dışı farklı olanım.

Çalıların arasından nasıl geçeceğim? Ormanda nasıl ilerleyeceğim diye düşünme hiç. Hiç ummadığın yerde karşına çıkar şaşırtırım seni. Gözünü korkutmasın uçsuz bucaksız gibi görünen deli orman. Gerekirse gözümü kapatır ilerlerim hiç durmadan..

Nasihatlarını kirazdan küpeler misali taktım kulağıma. Heybem ise omzumda. Düştüm yollara. Yol boyunca bulduklarımı atarken heybemin içine bir dağ çileği gördüm az ötede. Tam ona doğru bir hamle yapacaktım ki bir diken batıverdi elime. Paldır küldür nereye dercesine. Anladım niyetini eğildim ona doğru. İzin almamı istiyor besbelli. İki-üç tane yemişinizden ikram eder misiniz acaba sevgili dağ çileği deyiverince yanakları kızararak buyur dercesine iki üç tane bıraktı eteğime. Keşke daha fazla isteseymişim diye kızmadım değil kendime. İnsanoğlu bu gözü doymaz hiçbir şeye...