MATMAZEL NORALİYA'NIN KOLTUĞU | PEYAMİ SAFA

 Ferit adında bir gencin başından geçenlerin anlatıldığı güzel bir romanla karşı karşıyasınız. İki ablasını ve annesini veremden kaybeden Ferit'in babası ortalıktan kaybolur. Kız kardeşi Nilüfer de veremle savaşmaktadır.

Ferit'in pansiyonda geçen yaşamına psikolojik tahlillerle yer veren yazar, bu konuda oldukça başarılıdır. Konuşamayan, geceleri pansiyonda çıplak dolaşan Zehra'nın hikayesini okuduğunuzda farklı hayatlar çıkar karşınıza.

Romatizmalı Tosun'un görünenden farklı yaşamı gözler önüne serilir. Lise öğretmeni Aziz Bey ve pansiyonu işleten Vafi Bey de ilginç karakterlerdir.

Ferit'in teyzesi ve onun başına gelenler, Nilüfer'in içinde bulunduğu durum, Ferit'in Selma ile olan yakınlığı, pansiyondan ayrılıp Matmazel Noraliya'nın evine yerleşme faslı ve bu evde yaşananlar okuyucuya oldukça güzel aktarılır. Bazen kendinizi Ferit'in yerine koyarken bazen de bir anda Matmazel Noraliya olabiliyorsunuz.

Dili akıcı, olay örgüsü oldukça güzel. Olayların içinde kimi zaman hüzünlenip kimi zaman tebessüm edebiliyorsunuz. Ama daha çok hüzün solukladım sanki bu kitapta. Sıkılmadan okuyabileceğiniz güzel bir eser. Tavsiye benden, okuması sizden diyelim ve biraz da yazara kulak verelim:

Bir ses ki yapışkan ve sürekli. Hala aynı şiddetle haykırıyor. Bir ses ki unutulmaz. Bir ses ki felaketli bir ömrün bütün zehirlerini, onların birikmesinde günahı olmayanların da içine doldurabilmek için, en küçük bir şikayet sebebini büyük bir boşalma fırsatı gibi yakalar, tizleşir ve kezzap gibi keskinleşerek yalnız sahibini değil, bütün insanları tehdit eden meçhullere karşı imkansızlığın çığlığı imiş gibi içimizdeki ümit köklerini haşlar ve hepimizin müşterek haykırışımız olmak istidadını kazanır."

 İradesinin akümülatörü birdenbire boşalmaya başlamıştı. Bir basamak daha çıkabilmesi için, vehimlerin baskınına uğramadan evvel epey cesaret biriktirmesi lazımdı. 

Adaletin ölçüsü, ehliyet ve liyakattir. O zaman cahil bir Kayserili pastırmacının milyoner olduğunu ve bir fikir adamının süründüğünü göremezsiniz. Kazanç, sermaye ile çalışma arasında birinciye arslan payını vererek değil, eşit olarak da değil, istihsalde  ikisinin tesir derecelerine, yani liyakate göre paylaşılır.

Deli gibi eğlenmektense akıllı gibi bu alemi temaşa eylemek insanın şanından değil midir?

Bir tek kişi iyilik ve güzellikle meşgul olsa dahi evler, şehirler, memleketler ve milletler büyük bir saadetle şaduman olurlar... Böyle kimseler yalnız kendi kendilerini tahsis etmekle kalmazlar;  rast geldikleri insanları da hür ve serazat bir ruh ile doldururlar.

İnsana hedef olarak kendi kendisini gösterince, onu yerinde saymaya mahkum ettikleri halde koşmasına çalışmak gibi bir imkansızlıkla karşılaştıklarının farkına varamamışlardır.

Matmazel Noraliya'nın koltuğunda insanlığın otuz iki sene değil, sizin gibi yarım dakika oturması kafi.

Şimdilik benden bu kadar. Keyifli okumalar dilerim...