PEMBİŞ İLE MAVİŞ

 İki eski dost... Kafa kafaya vermiş eski günleri yad ediyorlardı. Pembiş başladı anlatmaya:

Hatırlar mısın Maviş? Hani bir gün çok kar yağmıştı. Okula giderken yolda kayıp düşmüştüm. Buzluydu çünkü yerler. Beni yerden ilk kaldıran ise sen olmuştun. O zaman anlamıştım senin gerçek dost olduğunu..

Maviş biraz utanmıştı sanki. Yanakları pembe pembe olmuştu hemen. Sonra o aldı sazı eline:

Hatırlar mısın Pembiş? Bir gün öğretmenimiz beden eğitimi dersinde spor ayakkabısı olmayanı derse almayacağını söylemişti. Benim yoktu ve sen bunu biliyordun. Ertesi gün bir çift spor ayakkabısı getirmiştin hem de kimseye göstermeden giymemi istemiştin. O zaman anlamıştım senin gönlünün ne kadar güzel olduğunu. Ve ben hala o ayakkabıları saklıyorum dostluğumuzun anısına..

Pembiş bu hadiseyi hatırlayınca çok duygulanmıştı. Aklına gelen başka bir olayı anlatmaya başladı hemen. Bir gün evden aceleyle çıktığım için beslenme çantamı mutfak masasının üstünde unutmuştum. Yanımda para da yoktu. Öğlen yemek yerken beslenme çantamın olmadığını anlayınca peynirli dürümünü benimle paylaşmıştın. O peynirli dürümün tadı hala damağımda..

Bu sefer de Maviş başladı bir başka anısını anlatmaya:

Hatırlar mısın Pembiş? Mahallede top oynarken topu Makbule Teyze'nin evine doğru atınca yanlışlıkla camını kırmıştım. Makbule Teyze, hışımla dışarı çıkıp bağırmaya başlamıştı. Sen onun yanına kadar gidip bütün sevecen halinle onu yumuşatmıştın. Özür dileyip camı  taktıracağını söylemiştin. Benim hatamı telafi etmeye çalışmıştın. O an hem senden utanmış hem de senin gibi bir arkadaşım olduğu için sevinmiştim..

Pembiş, sevgiyle baktı arkadaşına. Sonra ne güzel zamanlardı deyip Maviş'e iyice sokuldu. O zamanlara bir şey olmadı dedi Maviş. Bak, hâlâ birlikteyiz. Hem de eski günlerdeki gibi omuz omuza. Pembiş sıcacık gülümsedi ve tek bir şey fısıldadı kulağına:

İyi ki varsın..

Maviş son kelimeyi ekledi hemen:

Sen de...