ZEYTİN AĞACI

                       

Bir küçük salıncak kuruldu zeytin dalları arasına. Ve küçük bir yürek sallandı umuda doğru... Yüzündeki tebessüm herşeye bedeldi minik yavrunun. Hayalleri vardı, planları vardı. Daha da ötesi umudu vardı. Bakmayın öyle di'li geçmiş zaman kullandığıma. Hala var olan şeyler bunlar.

Bugün cumartesi. Bizim küçük yüreğin çikolata yeme günü. Sabahtan hatırlatır bugün ne günü olduğunu. Çikolataları hazırlayın dercesine. Sonra afiyetle götürür mideye. Mide döner bayram yerine. Keyifler yerine gelince bir yorgunluk kahvesi gelir peşinden. Bir türkü düşer dillerden. Cumartesi hatırlatır kendini yeniden...

Çizgi film saatini uzatmaya çalışan bir küçük yürek belirir kapı aralığında. Bugün benim günüm diye diretir. Mısırlar patlatılıp çizgi film izlenince gelir keyfi  yerine. Sonrası hep zeytin ağacının gölgesinde hayal kurmakla geçer.

Zeytin ağacının altında toplanır küçük yürekler... Küçük yüreklerde birikir koca umutlar. Bu umutların içine karışır rengarenk hayaller... Ve şimdi düş zamanı deyip hayallere dalıp gider minik kalpler.

Zeytin ağacı barış demekti, umut demekti. Hayal kurabilmekti. Sevgiyle kucaklaşabilmekti. Arkadaşlarıyla birlikte mutlu olabilmekti. Hayata gülümseyebilmekti. Ve daha nice umutlar zeytin ağacı altında filizlendi. Boy attı serpildi.

Gün geldi zeytin ağacı meyvesini verdi. Yaprakların arasına gizlenmiş zeytincikler kendine gelince beni toplayın dercesine muzipleşti. Hiç kırmadık onları. Topladık mor çiçekli sepetlerimize. Dallardan topladığımız yalnızca zeytin değildi elbet. Bu bir senelik umudun, hayalin hasadıydı aynı zamanda.
Ne diyelim bereketli olsun...