3 Şubat 2020 Pazartesi

BAVUL


Orta boyda, kahverengi  gözleri olan, içine kocaman bir yürek konup ağzı kapanan, her gidilen yere bazen benden önce giden ama hiç şikayet etmeyen bir varlıktı o.


Yıllarca yanımda seyahat etti. Bazen incinir mi yıpranır mı diye düşünmeden kullandım onu. Oysa o hiç yarı yolda bırakmadı beni. Fotoğrafların en çok veda sahnelerinde yerini aldı. Hüzünlü sahneleri hiç sevmese de alıştı sonunda.

Küçücük yüreğinde kocaman kavuşmalara  şahitlik etti. Hep hüzünlü sahnelere şahitlik edecek değildi ya. Böylesi en güzeliydi. Kavuşma anında onun varlığını unutsalar da önemli değildi. O güzel anılar biriktirmekle meşguldü.

Aradan yıllar geçti. Üzerine binen yüklerden midir bilinmez elbet. Yer yer  kırgınlıklar baş gösterdi. Büyüdükçe bozulan dünya karşısında  yeri geldiğinde ağzı bozulsa da tamir etmeyi, kendi kendini yenilemeyi öğrendi. Yine yollara düştü sevdiklerinin peşinde. Yorulsa bile hiç ses etmedi ucunda vuslat var diye. Ama söz konusu ayrılıksa vay haline. O da ağlar dururdu gizlice.

Ah o küçücük yüreğine kocaman bir dünya sığdırdığım emektar, cefakar, vefakâr kahverengi bavulum... Yine yollardayım ve sen yine yanımdasın. İyi ki varsın.

25 yorum:

  1. Bazı eşyalar nasılda bizleşir bütünleşir ve sırlarımızı taşır üstlerinde. Ah bir dili olsa da konuşsa

    YanıtlaSil
  2. En yakın arkadaşımız belki de bavullar kimse yokken yanımızdalar ben de çok seyahat ettiğimden aramızda bağ oluşuyor onlarla ister istemez :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Her yere götürdüğümüzden ister istemez bir bağ oluşuyor..:)

      Sil
  3. Nazı eşyalar öyledir.. Aslında ruhu yoktur ama kullanılmışıklarıyla, bizde bıraktıkları izlerle ruh kazanırlar sanki. Çocukken evimizde küçük bir ev modeli vardı süs olarak. Ona dalar dalar giderdim. Kapısı açılır mı, açılsa neler vardır içinde diye düşünürdüm. Çocuk aklı.:) Evlendiğimde annemden istediğim ilk şey o oldu.. O benim çocukluğum çünkü.. Kıymetlim..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet bazı eşyalar bizim ona verdiğimiz değere göre ruh kazanıyor gibi. Ne güzel bir evdir kim bilir sizinkisi.İçinde türlü hayallerin saklı olduğu...

      Sil
  4. ay var mı ki böyle bavullar yaa, büyük dedelerimizn varmış galiba sanki. ama çok duygulu yazı eveet :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ay benim vardı eskiden büyüklerden kalma buna benzer bir bavulum.:)

      Sil
    2. film gibii, öğretmen kız, doğuya tayin olur, dedesinden kalma bavulu iple bağlar, otobüsten iner, atandığı köy, yoldan uzaktadır :) bi de böyle sandıklar varmış :)

      Sil
    3. Evet eski Türk filmleri gibi..:)

      Sil
  5. Duygulandıran ve de düşündüren bir yazı, önemsiz gördüğümüz eşyalar bile hayatımızda nasıl da yer ediyor :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Farkına bile varmıyoruz bazen bu kadar yer ettiğini.:)

      Sil
  6. heey, son yazımı bi okusan ya amaa :)

    YanıtlaSil
  7. Çok çok eskiden bizimde mavi bir valizimiz vardı. Atmaya kıyamamıştık:(

    YanıtlaSil
  8. Yazını okuyunca yatılı okul anılarım ve her hafta hazırladığım bavulum geldi aklıma ...

    YanıtlaSil
  9. Çok güzel yazılarınız; yazılarınızda kullandığınız sembolizm ve edebi sanatlar çok etkiliyor beni. Teşekkürler.

    YanıtlaSil
  10. Ne güzel anlam ve mana yüklemişsiniz bavula sevesim geldi biran :)

    YanıtlaSil
  11. Bavulun dili olup konuşsa yazdıklarını söylerdi herhalde.

    YanıtlaSil