BABA

 Bugün Babalar Günü biliyor musun? İlk kahramanım, süper kahramanımdın benim. Kocaman parmaklarının arasından hayatı yakalar, omuzlarının üstünden bütün dünyayı ele geçirecekmişim gibi hissederdim. 

Baba demek güç demekti. Tıpkı karşıda dev gibi yükselen dağlar gibi. Ne kadar darbe yese de dimdik ayakta duran bir yiğitti.

Baba demek güven demekti. Hata yapsan dahi korkmadan ona anlatabilmekti her şeyi. Gece beraberce oturup yıldızları sayabilmenin, onun anlattığı masallarla huzurla uykuya dalabilmenin adresiydi baba.

Baba koşulsuz sevmenin adresiydi. Kirpi bile yavrusunu pamuğum diye sever misali bütün dikenlerimle birlikte beni seven tek kişiydi.

Baba süper kahraman demekti. Oradan oraya ışınlanan, gizli güçleri olan, kötülerle savaşan, bizi tüm kötülüklerden koruyan, yüreğinde en güçlü silahı sevgiyi taşıyan bir kahramandı. 

Baba, yeri geldiğinde güreşirken yeri geldiğinde evcilik oynayan, hep yenilgiyi kabul eden, türlü türlü bilmecelerle ortalığı şenlendiren bir eğlence merkeziydi.

Baba, "İki kahve yap, şöyle karşılıklı içelim" deyip dertleşme saati yapan en sadık dosttu. Onunla kahve içerken insan dertlerini unuturdu. Baba, iki hece ama çok şeydi. Sekiz yıl önceydi. En son sarılışımız, Babalar Günü'nü kutlayışımız. Zaman geçiyor ama acısı daha dün gibi. Sanki onun yokluğunda zaman durmuş gibi. Şimdi buradan kutluyorum Babalar Gününü. Bir yerlerden okursun belki...