TEMİZLİK

 Son bir kaç aydır silinmemiş camların ardından bakarken hayata ne kadar kirli görünüyor her yer. Oradan oraya koşuşturan insanlar, çat kapı değişen duygular, rengarenk hayatlar, karşı kaldırımdaki gururlu akasya ağacı, çapraz apartmanda her gün sardunyalarını sulayıp kokularını içine çekerken huzur bulan teyze, karşı apartmanın kedisiyle hemhal olmuş afacan çocuk hepsi çamura bulanıp kirlenmiş gibi bakıyor bana pencerenin ardından..

Ağaçlar yeşil olmaktan çıkıp farklı bir renge bürününce kirlenmek güzeldir diye yıllardır kandırılmış olmanın verdiği duyguyu bir kenara bırakıp ağaçları yeşile boyamaya karar verdim. Tabii sadece ağaçları değil... Rengini yitirip kirlenmiş gözüyle baktığım insanları güzellik iksiriyle renklendireceğim. Nasıl mı olacak? Biraz su, temizlik bezi ve cam sil. Camlar temizlenince dışardaki her şey özünü bulacak. Gözlerim renk cümbüşüyle bayram merasimine hazırlanırken bedenim biraz yorgun olmakla birlikte gönlüm huzura ermiş gibi hayatı selamlama telaşında. Ey camsil! Sen nelere kadirsin böyle.

İşte insan da kirlenmiş cam gibidir. Üzerine dünyanın tüm kiri bulaşmış, ruhu ve bedeni koşuşturmacalardan yorulmuş, umudun rengi toprak rengine dönmüş. Ağızlar kirli, yürekler kirliyken bir el uzanmış sanki sihirli değneğiyle camsilin parlatıcı etkisi gibi üzerimizdeki tüm kiri-tozu alıveriyor. Derin bir nefes alıp yeniden açıyoruz hayata gözlerimizi. Bu sefer üzerimizde onca kirin ağırlığı yok. Her yer pırıl pırıl. Dillerden bal damlıyor gönüllere. Yürekler canlı ve renkli. Çünkü mayasında var sevgi...

Kim bilir belki de vakit temizlik vakti...