BÜYÜDÜM

 Bu gece uykum kaçtı ben kovaladım. Bir ara yakalar gibi oldum ama yanılmışım. Nereye döneceğimi bilmeden sarıldığım yorgan olmuş derdime çare. Bir de çocukluğumdan kalan oyuncağım Sarıcan ne hikmetse. Çocukluğumdan kalma dediğime bakmayın henüz içimdeki çocuğu öldürmedim ben. Narin bir çiçek gibi sulayıp büyüttüm. Zamanı gelince tıpış tıpış yürüttüm..

Bazen ay ışığını takip ettim bazen hayat patikasındaki izleri. Yorulmalarıma karşılık içtim kahvemi. Sormayın kimseye keyfimi. Rengarenk dünyamın ışıklarını hiç söndürmedim. Eee, ne yapayım karanlığı hiç sevmedim.

Geçtiğim yerlerde ışıklarım yandı hep benim. Ne de olsa ben yürüyen bir ateşböceğiyim. Ruhumun ışığı gösterir önümü, iyi dileklerim aydınlatır gündüzümü. Şaşarım, beşerim çünkü. Boşa geçirmedim şu ömrümü...

Sonra ne olduysa oldu ışıklar sönüverdi birden. Ne mum ne fener fayda vermedi karanlığa... Yer-gök yarılsa da olmadı derdime çare. Gömülüp kaldım kendi içimdeki yalnızlığa. Sarıcan da yoktu artık yanımda. Sahi ben büyüdüm mü yoksa?