BEYAZ ZAMBAKLAR ÜLKESİNDE | GRIGORY PETROV

Beyaz Zambaklar Ülkesinde adlı kitap Finlandiya'ya hitaben yazılmış. Burada bataklıklar içindeki bir ülkenin nasıl ayağa kalktığından, sosyo-ekonomik gücünü nasıl kazandığından, nasıl gelişmiş bir ülke haline geldiğinden bahsediyor.

Ayrıca Atatürk'ün okullarda okunmasını tavsiye ettiği kitaplar arasında olması da manidardır. Okurken bir ülkenin yeniden şahlanışına tanıklık etmiş oluyorsunuz.

Din adamlarından, aydınlara; futboldan, eğitime  birçok alanda yapılması gerekenlerin anlatıldığı oldukça güzel bir kitap.

Kitabın anlatımı akıcı, içerik olarak insana birşeyler katan özellikte. Herkese tavsiye ederim.

Gelelim kitabın içinden seslenişlere:

Öncelikle dilimizi saymalı ve korumalıyız; o var olduğu sürece biz kendimizi halk olarak hissedebiliriz.

Ülkenize ve halkınıza bedeninizin, aklınızın ve ruhunuzun bütün gücünü verin!

Eğer içinde büyüklük ve kahramanlık varsa, halkın arasından büyük insanlar, kahramanlar çıkar. Eğer halk kitleleri soğuk ve rutubetli bir buhar yığını ise, hiçbir güç ondan şimşek çıkaramaz.

Finlandiyalılar şöyle diyordu: Bize taşlar ve bataklıklar düştü, biz de gocunmadan onları verimli toprak haline getirdik. Bunu asırlık emekleri, azim gerektiren çalışkanlıkları ile söylediler. Ve bütün bunları gerçekleştiren, sadece üç milyon nüfusa sahip küçük bir halk idi: 2-3 milyon Fin ve yüz bin İsveçli.

Farklılığın sırrı başka bir şeydir. Sadece emek var. İnsan emeği, öküz emeği ve akıllı emek, aydınlanmış emek. Bilgiyle on kez, yüz kez, bin kez güçlendirilmiş emek.

Finlandiyalılar şöyle diyorlar: Okul bizim en önemli varlığımızdır. Bizde ne sizdeki Ural madenlerinden, ne de Sibir altınlarından var. Doğa, nimetlerinden bizi mahrum etmiş, herşeyi kendi gücümüzle yapıyoruz. Vatandaşlarımızdan ellerinden gelen herşeyi yapmalarını istiyoruz. Bu yüzden fabrikalarda çeliği işler gibi okullarda gençleri işliyoruz. Her şeyi okullarımıza borçluyuz. Okullarımız elimizden alınırsa, bizler mahvoluruz. Ülkedeki eğitimin böylesine yaygın olması yüzünden ahali kitap ve gazete okumayı seviyor.

Buradaki halkın en alt tabakası bile kış uykusuna yatmıyor. İnsanlar acizliklerine boyun eğmiyorlar. Başkalarına güvenmiyorlar, ne olacaksa olsun demiyorlar.

Ülkedeki halkın çoğunluğunun kabalığını ve cahilliğini görmek insana utanç veriyor. Bu eğitimli, aydın insanların işlediği cinayettir.

Efendiler! Kör ebe oynamaktan ne zaman vazgeçeceksiniz? Yurtseverlikten, halka olan sevgiden, kültüre hizmetinizden bahsediyorsunuz; peki halkınız, vatanınız, kültürünüz için neler yapıyorsunuz? Birileri inadına ve utanmadan, canice bu değerli vatanı, sevgili halklarını soyuyor. Diğerleri ofislerde, yayınevlerinde tembellik yapıyor, okullarda ve üniversitelerde memurluk taslıyor. Geç olmadan memleketi ve milleti kurtarın. Halkın yanında yer alın. Onları tedavi edin, öğretin, eğitin.

Şimdilik benden bu kadar. Keyifli okumalar dilerim...