DONDURULMUŞ GÜLÜCÜKLER

Sararmış albümlerin arasında buldum kendimi. Her fotoğraf karesinde bir başka anının izlerine rastladım.

Bazen ağlayan bir çocuktum sayfada bazense gülmekten katılan minik bir yavrucak. Bazen bir rock konserinde kendinden geçen çılgın bir genç karşılıyor beni. Bazense suyun üstüne yazı yazmaya çalışan bir yürek çıkıyor karşıma..

İlk mezuniyet heyecanı, arkadaşlarla buluşmalar ve daha birçokları. Sonra zaman geçiyor. Nişan törenleri, evlilik merasimleri. İlk çocuk heyecanı, onun ilk adımları, büyümeleri, bizim ise yaşlanmaya başlamamız oluyor albümlerde biriktirdiklerimiz.

Bazen önünden geçerken selam verdiğimiz bir çiçektir sayfaların arasına sıkıştırılan. Bazense baharda tomurcuklanmış bir bahar dalı kendine yer bulur albüm yapraklarında.

Bazı karelerse hüzünlendirir, buruk anıları saklamıştır içinde. Keşke burada olsalardı deriz gözlerimiz dolarken. Bazı kareler ise baktıkça tebessüm ettirir. Kim bilir hangi güzel olayı ölümsüzleştirmek için çekilmiştir onlar. Önce olayı hatırlamaya çalışır sonra da hatırlayınca basarız kahkahayı. Dondurulmuş gülücüklerin sahibi de bize eşlik eder adeta.

Ah şu fotoğraflar... Hele bazıları baba yadigarı. Sararsa bile hala ilk günkü gibi bakıyor bize. Kaç albüm ya da kaç anı biriktirdik objektiflere gülümseyen yüzlerle, hayata son pozumuzu vermeden önce..