ERİK ÇİÇEĞİ

 Hava alabildiğince mavi.. Uçsuz bucaksız mavinin tadını çıkaran bir kaç deli güvercin. Yürekleri pır pır ederken nereye konacaklarını bilememenin telaşı içindeler. Tatlı bir telaş onlarınkisi..

Az ileride iki kelebek dans ederken tekrar tırtıla dönüşemeyeceklerinin farkındalar. Kozanın içinde sabırla beklemenin mükafatıdır kelebek olmak. Onlar da bunun güzelliğini dans ederek çıkarıyorlar..

Erik ağaçları gelin gibi süslenmişken tepelerine tünemiş saka kuşu türlü şarkılarla etrafı şenlendiriyor. 

Sonra Candan Erçetin 'in Bahar şarkısı çalınıyor kulaklarıma. Bu ses Mümtaz Amcalar'ın balkonundan geliyor. Nemika Teyze ile baharın gelişini kutluyorlar sanki. Beni görünce hafif tebessüm edip kahve fincanını gösteriyor, Mümtaz Amca. "Buyurmaz mısın, hanım kız?" diye sesleniyor. Elimi göğsüme götürüp "Başka zaman inşallah" diyerek teşekkür ediyorum. "Söz ver ama.." diye ekliyor Nemika Teyze ardımdan el sallarken.

Trafik ışıklarına geldiğimde yüzünün rengi tozdan belli olmayan zeytin gibi gözleriyle bana bakan İbrahim uzatıyor elindeki mendili "Almaz mısın?" diyerek. Onun  bakışlarında görüyorum eve ekmek götürecek olmanın telaşını. Ya satamazsa endişesini. Bahar ona gelmemiş gibi. Birkaç mendil alınca yüzünde çiçekler açtı sanki. İbrahim için asıl şimdi bahar vakti...