CİĞERCİ İSA

 Semt pazarının birinde, küçücük bir camekândan oluşan seyyar dükkanında arnavut ciğeri satarak evine ekmek götüren bir güzel insandır İsa Amca, nâm-ı diğer Ciğerci İsa.. Arabasını tıngır mıngır pazarın içinde gezdirirken buram buram ciğer kokusu tezgahları doldurur. Gel de yeme şimdi, değil mi?  Yeni kavrulmuş mis gibi ciğer ve küp patates kızartması, çıtır çıtır taze ekmeğin arasına itinayla yerleştirilirken yaklaşmadan duramaz insan tezgâha..

Ciğerci İsa'nın reklama ihtiyacı yoktur. Zira onun reklamı mis gibi ciğer kokusudur. Çoluk çocuk, genç, yaşlı ve tabii ki kediler.. Hepsi de Ciğerci İsa'nın peşindeler. Güler yüzü ve hoş sohbetiyle karşılar tezgâhına yaklaşanları. Ciğerinin tadına bakanlar müdavimi olurlar sonra. Pazar gününün gelmesini sabırsızlıkla beklerler. Zira Ciğerci İsa da onları beklemektedir nafakasını çıkarmak için..

Sabah erkenden seyyar dükkanını gelin gibi süsler Ciğerci İsa. Küçücük tezgahı onun evladı gibidir adeta. Sonra ocağının altını yakıp itinayla baharatladığı ciğerlerini dumanını tüttüre tüttüre pişirmeye başlar. Bir yandan da fırından yeni çıkmış taze ekmekleri keskin bıçağıyla hazırlamaya girişir. Ciğerler kavrulmaya başlayınca önce kediler sonra insanlar kuyruk olurlar etrafında. O da herkesin payına düşeni verir. Hem kediler bayram eder hem de insanlar. Alem adamdır şu Ciğerci İsa, sabahtan akşama kadar yılmadan usanmadan müşteri peşinde koşar, ekmeğini "ciger"den çıkarır da ciğeri beş para etmezler gibi arabasını dolambaçlı yollara sürmez...