GÜNEŞLİ GÜNLER

Bir kaç kitap, bir fincan kahve, mürekkebe bulanmış hayaller, gaz lambası ve gecenin melon şapkası. Radyoda fon müziğine karışmış bir lavanta kokusu. Sallanan koltuğumun ayarı bozulmuş sanki. Kâh hızlı sallıyor, kâh sallamamak için naz yapıyor..

Köşeme çekildim kedi misali. Üzerimde renkli bir battaniye. Bir elimde kahve, diğerinde sararmış sayfalarında kendimi kaybettiğim kitabım. Gecenin sessizliğini bozan saatin tik-takları  ritmik bir türkü tutturmuş gibi. Sevmediğim bir şarkı çıkınca radyonun frekansını değiştirdiğim gibi saati ortadan kaldırıyorum. Artık sadece gecenin sessizliğinde kendimi dinliyorum.

Yumuşacık battaniyenin altında kitabımı bir kenara bırakıp yazmaya geçiyorum. Koltuğumun kenarına ilham perileri mi konmuş ne!  Yazıyorum olmuyor, çiziyorum olmuyor. Yazdığım her satırı yaşayınca oluyor asıl olanlar. Sonra gecenin içinde kendimden geçiyorum. Göz kapaklarına hükmüm geçene kadar direniyorum. Daha fazla dayanamayan ben, battaniyenin içinde kayboluyorum okyanuslarda kaybolmuş gibi. Zira herkesin okyanusu kendine göre. Benimkisi ebemkuşağı gibi renkli ve yumuşak. Huzura bırakıyorum kendimi fon müziği eşliğinde. Sabah olur mu? Ne ile karşılaşacağım derdi olmadan mışıl mışıl uyuyorum.

Sonra rüya görmeye başlıyorum. Kabusa dönmeden uyanıyorum hemen. O yüzden rüyalarımda hep mutlu son vardır. Kötü gidişatı hisseden gözlerim açılıverir çünkü. Ve yeni bir güne merhaba der yüreğim. Dört mevsim güneşli güne uyanıyorum. Güneşin olmadığı zamanlarda da güneş resmi çizip gözümün ve gönlümün göreceği bir yere asıyorum. Sonrasında da günlük yolculuğuma başlıyorum. Biraz bencilce olacak belki ama kendime iyi yolculuklar diliyorum...