KELİME OYUNU - 5

 KEDİ - FİLM - KEMAN - HASRET - AĞAÇ

Dışarıda hafiften bir yağmur çiseliyor. Kaldırımda topuk tıkırtıları ritim tutuyor sanki. Köşe başındaki sokak lambasının altında kemanına hüzünle dokunan bir genç beni benden alıyor. "Kemancı başımın tacı" diyorum yanından geçerken. Gecenin karanlığında ilerliyorum. Sanki ben ilerlerken keman da bana eşlik ediyor gibi geliyor. Onun sesiyle yağmur sesi birbirine karışıyor. Yoksa yağmur damlaları keman mı çalıyor diye düşünüp gülümsüyorum. 

Epeyce yürüyüp apartmanın kapısına geldiğimde anahtarımı bulmak için elim çantama gidiyor. Neyse ki çabuk buluyorum. Kilide sokar sokmaz hemen açılıveriyor. İçeri girdiğimde ışık yanınca merdiven basamağında oturan, gözlerini bana dikmiş bakan Hasret ile karşılaşıyorum. Hasret dört numarada oturan Suzan Hanım'ın kedisi. Bembeyaz pamuk gibi tüyleri, boncuk gözleri, muziplikleriyle apartmanın sevimli bir üyesi. Biraz ağlamaklı bakıyor yüzüme. Bu saatte pek dışarıda olmaz bu kedicik diyerek merak ediyorum. 

Dört numaranın önünden geçerken kapıyı hafif açık görünce ziline basıyorum. İçeriden biri kafasını uzatıyor. Buyurun diyor gözleri ağlamaklı. "Hasret'i dışarıda görünce merak ettim. Sonra kapıyı da hafif aralık görünce telaşlanıp zilinize bastım. Bir sıkıntı yoktur inşallah" dedim. Kızcağız önce yutkundu. Sonra "Annem ani bir kalp krizi geçirip vefat etti bugün. Gelen giden oldu gün boyu. Kapının açık kaldığını fark etmemişim" dedi. Ne diyeceğimi bilemedim. Oysa daha bu sabah selamlaşmıştık kapıda. İnsan kuş gibiymiş, konar göçermiş dedim içimden. Başsağlığı dileyip evime çıktım. 

Eve girdiğimde vakit epey ilerlemişti. Montumu asıp salondaki koltuğa çöktüm. Biraz kendime gelince bir kahve yapıp pencere kenarına geldim. Şöyle gecenin sesini dinlerken karşı apartmandaki noel ağacı takıldı gözüme. Işıkları yanıp sönüyordu. Aynı Suzan Hanım'ın hayatı gibi. Onun ışığı da bugün söndü diye düşündüm. 

Sonra tüm hayatım bir film şeridi gibi geçti gözümün önünden. Hiçbir şey için üzülmeye değmiyor, her şey bir gün bitiyormuş dedim kendi kendime. O kadar yorgundum ki kahvemi bitirmeden odama geçtim. Yatağıma girip  sabahın olup olmayacağını bilmeden ama olacağı umudunu yaşayarak derin bir uykunun kollarına bıraktım kendimi. Uyanırsam hayata günaydın diyeceğim. Şimdilik iyi geceler...