PİNPON İLE RAKET

 Pinpon ile Raket çok iyi arkadaştılar. O gün Raket Pinpon'u evine davet etti. Pinpon koşa koşa arkadaşının evine gitti. Zaten ne zaman çağırsa koşa koşa giderdi. 

Raket arkadaşına onun seveceği yiyecekler hazırlamıştı. Pinpon sütlü kahveye bayılırdı. Bunu da unutmamıştı. Çikolatalı kek en sevdiğiydi. Arkadaşını düşünüp hazırlayıvermişti. Pinpon sütlü kahve ve çikolatalı keki görünce biraz mahçup bir şekilde "en sevdiklerimi hazırlamışsın" dedi. "Senin için" diye fısıldadı Raket. Bir yandan ikramları yerken bir yandan da  eski albümleri karıştırıyorlardı. 

Fotoğraflar arasında gezinirken yaşadıkları onca şeyi düşündüler. Raket; "sevgili arkadaşım ne zaman seni çağırsam hemen gelirsin. Seni bazen incitsem de bırakıp gitmezsin. İyi ki varsın ve benimlesin" dedi. 

Pinponsa Raket'in elinden tuttu. "Sen iyi karşılamasan ben gelmezdim. Her seferinde beni iyi karşılayıp iyi uğurladın. Evet bazen sert çıkışların oluyordu ama sonrasında hemen sakinleşiyordun. Az önce sinirlenen sen değilmişsin gibi sarıp sarmalıyordun beni. İyi ki tanımışım seni" dedi. 

Sonra arkadaşının hazırladığı çikolatalı kekten alıp "yine harika yapmışsın" diyerek gülümsedi. Kahvelerini içerken birbirlerine yaslanıp derin hülyalara daldılar. 

Raket, "Pinpon aradan yıllar geçip ben yaşlandığımda kolumu  kaldırıp seni çağıramasam da yanıma gelir misin?" diye sordu. "Kolunu kaldırmana gerek yok ki ben senin ne istediğini sen söylemeden anlarım. Dillerden önce gözler konuşur. Peki sen ben gelemesem de beni almaya gelir misin? Eee malum bende yaşlanmış olacağım" dedi göz kırparak. "Nerede olursan ol gelir seni bulur, alırım" diye cevapladı Raket. İkisi de aldıkları cevaplardan çok mutlu görünüyordu.

Aradan yıllar geçti. İki arkadaş dedikleri gibi yaşlandılar. Raket'in kolunu kaldıracak takati yokken Pinpon onun yanındaydı. Pinpon ise yuvarlanacak gücü tükendiğinde Raket onun yanı başındaydı. Taa ki birbirlerini kaybedene dek...