KELİME OYUNU-8

 (Maske, Bahar, Ibiza,Roman,Çiçek)

Bugün hava çok güzeldi. Masmavi gökyüzü bahar havası estiriyordu gönlümde. Fırsat bu fırsat deyip parka gittim. Yemyeşil ağaçların diplerindeki kır çiçekleri eşlik etti bana yürüyüşümü yaparken. Parkta on tur atıp günlük yürüme hedefimi tamamladım.

Sonra banklardan birine oturdum. Sırt çantamdan kitabımı çıkardım. Kitap oldukça sürükleyiciydi. İbiza sokaklarındaki yaşamı konu alıyordu. Sokak şarkıcısı Nikolay romanın baş kahramanıydı. Nikolay  İbiza sokaklarında elinde iki teli kopuk gitarıyla şarkılar söyleyip milleti çoşturuyordu. 

Otuz beş yaşlarında, kınalı saçlı bir delikanlı Nikolay. Babası o küçükken vefat etmiş, gözleri görmeyen annesinin bakımını o üstlenmişti. Yüzünde her zaman var olan kocaman gülümsemesi onun bütün sıkıntılarını maskeliyor gibiydi. 

Akşam eve döndüğünde annesinin dizinin dibine oturur, halini hatrını sorardı. Annesi Maria Hanım oğlunun saçlarıyla oynar, yüzünde parmaklarını gezdirir, sonra da ona küçük bir hikaye anlatıp sofraya buyur ederdi. Annesinin sıcacık çorbasına sıcacık sohbeti eşlik ederdi. 

Aradan yıllar geçti. Ana-oğul birbirlerini kırmadan geçirdiler bunca yılı. Onların birlikteliklerine iki teli kopuk gitar da eşlik etti. 

Roman böyle devam ededursun saate baktığımda geç olduğunu farkettim. Kitaba o kadar dalmışım ki havanın karardığını bile fark edemedim. Hemen eve döndüm. Kapıyı annem açtı. İçeri girip oturma odasındaki koltuğa çöktüm. Annem yanıma oturdu. Fırsat bu fırsat deyip dizinin dibine oturup kucağına yatıverdim saçlarımla oynayıp bana hikaye anlatsın diye. Tıpkı Nikolay'ın annesinin yaptığı gibi. O da hemen saçlarımı okşamaya başladı. Bunun yanında bir hikaye iyi giderdi dediğimde annem hafifçe gülümsedi. Maria Hanım'ın anlattıklarından olsun mu dedi. Bir an göz göze geldik. Kedi gibi daha çok sırnaştım anneme. Meğer o da okumuş kitabı. Maria Hanım'ınkilerden değil ama annemin  hayatından hikayelerle tamamladık bu gecenin sonunu.