MASUMLAR ŞEHRİ

 Küçücük bir serçe kondu pencere kenarına. Birkaç ekmek kırıntısı bırakmıştım az önce. Kokusunu mu aldı bilinmez elbet. Geldi usulca kimseyi rahatsız etmeden minicik gagasıyla azığını yiyor. İki parça ekmek kırıntısı ile karnı doyduysa üçüncüsünü istemeyecek kadar alçak gönüllü bizim serçecik. 

"Anneee, kuş" diyerek annesine haber veriyor bizim evdeki minik kuş pencereyi göstererek. Sonra tül perdenin arkasından sessizce kuşu izliyor korkutmadan.

Yerdeki karınca harıl harıl çalışırken başka canlılara zarar vermemek için parmak uçlarında yürüyor. Az ileride bir sarman sütünü başka bir kedi ile paylaşıyor.

Bakkaldan çıkıp elindeki kekini afiyetle yiyen afacan bir çocuk kekinin yarısını arkadaşına veriyor. Mahallenin emektar bakkalı köşe başında sokak kedilerini besliyor. 

Küçükler büyükleri, büyükler küçükleri dinliyor. Gözleri görmeyen yaşlı bir amcayı durakta bekleyen genç bir delikanlı karşıdan karşıya geçiriyor. Komşu Makbule Teyze'nin pazar torbalarını taşıyor küçük Elifçik. 

Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardır misali dost meclisleri kuruluyor.  Komşunun aç mı tok mu olduğundan herkes haberdar. Tüm mahalleli birbirine yardım ediyor. Hem de karşılık beklemeden. 

Dahası çocuklar gülüyor her pencereden.  Onlar güldükçe güzelleşiyor dünya. Kışlar eriyor bahar'a. Masumlar kuşatıyor her şehri. Ve dünya temizleniyor kirlendiği gibi...