ÇOCUK KALBİ

 Bir düş gizledim pencereme

Gökyüzü mavi ve huzurlu

Korkuluklarına tırmanmış umudun ta kendisi

Kalp atışları biraz endişeli

Savurmuş bir o yandan bir bu yana kendini

Sonra bir çocuğun kalbinde buldum kendimi

Ufacık bedeni yara bere içinde

Gözleri gökyüzünden de gri

Umut değil korku düşmüş penceresine

Roketleri saymış yıldız niyetine

Bir kız çocuğu gördü gözlerim

Oyuncak yerine yaralı kardeşinin elini tutan

Sıtma geçirmiş gibi titrerken bedenim

Korkuyla cesaret arasında bir yerde olmayı ondan öğrendim

İnsanlık neredeydi göremedim

Oysa yangın yerine dönmeli yürekler

Konuşmalı tüm dilsizler

Ve diyebilmeli çocuklar öldürülmesinler...